دکتر حسین گودرزی پور

پول هوشمند (Smart Money) به سرمایه‌ای گفته می‌شود که توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری، خبره‌های بازار و متخصصان مالی مدیریت می‌شود. اسمارت مانی، پولی است که توسط افراد به اصطلاح باتجربه، با اطلاعات خوب و “با دانش” سرمایه‌گذاری می‌شود.

پول هوشمند در بازارهای مالی به عنوان سرمایه‌ای شناخته می‌شود که یا در اختیار افراد با درک بیشتری از بازار است یا در اختیار افرادی است که به اطلاعات پنهانی دسترسی دارند. به همین علت، وقتی میان سرمایه‌گذاران خرد و موسسات سرمایه‌گذاری اختلاف نظر وجود دارد، همیشه اینگونه تصور می‌شود که جریان این پول که توسط موسسات اداره می‌شود، شانس موفقیت بیشتری در معاملات خواهد داشت.

تشخیص پول هوشمند

به خاطر اینکه افراد با دانش پنهانی و یا اطلاعات بیشتر، معمولا با سرمایه زیادی وارد یک سرمایه‌گذاری می‌شوند، گاهی ورود پول هوشمند را می‌توان از طریق حجم زیاد معاملات تشخیص داد (بویژه در زمانی که هیچ اطلاعات عمومی دقیقی برای توجیه این رشد وجود ندارد).

اطلاع از هویت پول هوشمند، زمان و جایی که این پول در آن سرمایه‌گذاری می‎شود، می‌تواند سود بزرگی برای سرمایه‌گذاران خردی باشد که قصد دارند سوار بر امواج پول هوشمند شوند. در حال حاضر، روش‌های رهگیری زیادی برای طبقه بندی اطلاعات مربوط به معامله‌گران در دارایی‌ها و بازارهای مختلف ایجاد شده است.

نمودارهای “پول هوشمند در برابر پول نادان (smart money vs. dumb money) می‌تواند تفاوت میان موقعیت‌های معاملاتی دو گروه در بازار را نشان دهد، اما به احتمال زیاد به چنین تعاریفی بیش از حد توجه شده است.

مقیاس پول هوشمند

سرمایه‌گذارانی مانند “وارن بافِت” قطعا به عنوان پول هوشمند در نظر گرفته می‌شوند، اما مقیاس و بزرگی معاملات آنها همیشه در نظر گرفته نمی‌شود. وقتی موجودی نقد شرکت برکشایر شروع به انباشت می‌کند، قطعا به معنی این است که وارن بافت هیچ فرصتی برای سرمایه‌گذاری در بازار پیدا نکرده است. مهمترین نکته برای سرمایه‌گذاران خرد، این است که افرادی مانند وارن بافت در مقیاس‌های مختلفی کار می‌کنند، بنابراین به طور مثال یک سرمایه‌گذاری ۲۵۰ هزار دلاری در مقایسه با سرمایه‌گذاری ۱ میلیارد دلاری عدد قابل توجهی نیست.

به همین دلیل افرادی مانند وارن بافت، به جای اینکه در یک موقعیت معاملاتی قرار گیرند، شرکت را خیلی سریع خریداری می‌کنند زیرا برای اینکه یک معامله روی کل پرتفوی او تاثیر داشته باشد، باید در مقیاسی بزرگ انجام گیرد. بنابراین وقتی پول هوشمند بطور ساکن مانده و برای یک سرمایه‌گذاری اختصاص داده نشده است، صرفا به معنای این نیست که هیچ فرصتی برای سرمایه‌گذاری وجود ندارد، زیرا این پول شاید آنقدر بزرگ باشد که مدیر سرمایه‌گذاری نتواند آنرا در شرکت‌های متوسط و کوچک سرمایه‌گذاری کند.